Verslag van zomer 2014

Op de volgende website staat een mooi en duidelijk verslag van afgelopen zomer van het Noord Ierse team. Ook wij Dutchies worden erin genoemd. Zeker de moeite van het lezen waard!

http://edenderryce.org/news/1215/grace-and-peace-mission-2014-reflection

Summer Camp Philadelphia zoekt enthousiastelingen voor 2015!

Verslagje uit de Bijbelklas

Ik ben Mirjam Bakker en de afgelopen drie weken heb ik meegeholpen bij de Bijbelklas. Ik vind het enorm leuk om te kunnen helpen bij het kamp en de kinderen les te kunnen geven over de bijbel. We beginnen de les altijd met het zingen van een aantal liedjes, die de kinderen zelf uit mogen kiezen. We hebben allemaal bewegingen bij de liedjes, zodat de kinderen zich lekker uit kunnen leven. Vooral de jongere groepen vinden de liedjes helemaal geweldig. Als we een aantal liedjes hebben gezongen, moeten de kinderen op hun stoel gaan zitten en doen de mensen van Bijbelklas een sketch die gerelateerd is aan de bijbeltekst die we die dag behandelen. We gebruiken dezelfde bijbeltekst die ook ‘s ochtends na het ontbijt wordt voorgelezen, zodat de kinderen het beter onthouden. Na de sketch gaan we in een cirkel op de grond zitten en stellen we een aantal vragen over de sketch aan de kinderen. Dan lezen we de bijbeltekst en laten we zien hoe de sketch gerelateerd is aan de bijbeltekst, wat het betekent voor ons leven en hoe we het geleerde kunnen toepassen in ons leven. Vervolgens gaan we bidden. We geven een armbandje door, en degene die het armbandje heeft mag bidden, maar als hij/zij niet wil bidden, kan het armbandje doorgegeven worden aan degene naast hem/haar. Als er nog tijd over is, mogen de kinderen met de verkleedkleren spelen die we gebruiken voor de sketches en dan is de les afgelopen.

Ik vond het gaaf om deze drie weken mee te kunnen helpen bij het kamp. Ik heb enorm veel geleerd van iedereen die we hier hebben ontmoet. De gemeente is als een familie en hun levensstijl zegt zoveel meer dan woorden zouden kunnen. Ze geven Gods liefde door aan iedereen die ze tegenkomen en ze hebben ons ontvangen als familieleden.

Just be grateful, I have no super powers

Dat was de tekst op een button die ik tegenkwam op onze 2-daagse trip naar New York. Het herinnerde me aan het warme welkom wat wij in Philadelphia kregen. Iedereen van Grace & Peace was zo hartelijk en vooral zo dankbaar dat wij hen kwamen ondersteunen. Zoveel dankbaarheid had ik niet verwacht en al snel bekroop me het gevoel dat ze wonderen van ons verwachten…
Nu we alweer aan onze laatste week zijn begonnen kan ik zeggen dat het zeker een bijzondere, oftewel wonderlijke tijd is die we hier samen doorbrengen. Ontzettend gaaf om zo’n verbondenheid te mogen ervaren met zowel de groep uit Noord-Ierland als de mensen uit Philadelphia zelf. De gedeelde passie te mogen ervaren om de liefde van Jezus aan de kinderen te laten zien. Samen zingen, bidden, zoeken naar de juiste benadering voor elk kind. Samen lachen en huilen, zuchten en lachen en genieten van deze mooie tijd samen.

De juiste aansluiting te vinden bij de kinderen met hun bruisende energie en pittige temperament is soms een hele uitdaging. Dat maakt dit summer camp voor mij als counselor van de ‘groene groep’ (8-9 jaar) tot een intensieve, boeiende en hele mooie belevenis. Heerlijk om te zien hoe de creatieve talenten van “mijn kids” naar voren komen in de ‘art class’ en de lol bij het zingen in de ‘bible class’. Al die persoonlijkheden beter te leren kennen en te zien hoe ze opbloeien en zich ontwikkelen, zelfs in de korte tijd dat ik hier ben.

Dankbaar ben ik om dit mee te mogen maken én  vooral dat ze niet afhankelijk zijn van mijn (super)power.. Mijn best doe ik zeker, maar zeker nu we allemaal vermoeider worden is het goed te weten; wonderen doet God alleen!

Verslag van de orange group

Ha allemaal,

Dit keer is het mijn beurt om iets voor onze blog te schrijven. Samen met het team van de Noord-Ieren en met het team van Maranatha heb ik met de oranje groep mogen werken, met hen de verschillende superleuke klassen hebben mogen volgen, flinke einden met hen heb gewandeld heel wat dreigende ruzietjes verholpen, ze ontelbare keren naar het toilet gebracht en heel veel hartverwarmende momenten meegemaakt. Samen met nog drie andere leiders mag ik voor deze acht tot tien levenslustige kinderen zorgen.  Elk met verschillende achtergronden en karakters. Dit kan tot lastige, maar ook tot hele mooie  situaties leiden.
Een paar dagen geleden hebben we afscheid genomen van de Noord-Ieren, wat voor de kinderen best moeilijk was en ook veel leiders pinkten een traantje weg. Het was voor mijzelf en voor mijn groep best lastig om te wennen aan het nieuwe een veelal jongere team van Maranatha. Dit zorgde voor een aantal hele stressvolle dagen, waarbij ik voor mijn gevoel van de ene naar de andere crisis holde en weinig tijd had om waardevolle interacties te hebben met de kinderen. Daarna is er nog een vierde leider toegevoegd, wat voor veel verbetering heeft gezorgd. Tijdens deze periode viel het me op hoe sterk de kinderen reageren op mijn stemmingen en emoties. Als ik onrustig ben, worden zij nog onrustiger en durven ze veel minder goed open te zijn naar mij toe. Zo vond er in deze periode een stevige ruzie plaats tussen twee van mijn meer drukke en impulsieve kinderen, waarbij een van hen mij per ongeluk een klap in het gezicht gaf. Daardoor had ik samen een andere kampleider een goed gesprek met haar. Na een tijdje kon ze ons vertellen dat ze de vorige Noord-Ierse leider zo mistte. Uiteindelijk hebben we het zo geregeld dat ze een foto naar hem mocht sturen waarin ze een briefje vasthoudt met daarop de zin 'I love you'. Ze vond het prachtig. In dat gesprek kregen we ook de kans om het met haar te hebben over de liefde van Jezus en dat Hij haar nooit zal verlaten. Het werk dat we doen is erg praktisch en in de klassen leren de kinderen veel, maar de werkelijke waarde van dit kamp ligt in die kleine momenten dat je de kinderen iets kunt laten zien van de grote en onvoorwaardelijke liefde van Jezus.

Groet, Nienke

De eerste week

Lieve volgers,

Week 1 van het zomerkamp is inmiddels voorbij, dus het is hoog tijd om weer wat te laten horen vanuit Philadelphia.

De afgelopen week was een veelzijdige week met veel nieuwe indrukken. Allereerst hebben we kennis gemaakt met de kinderen en vrijwilligers van het zomerkamp. Elke dag komen er ongeveer 50 kinderen naar het kamp. Zij worden verdeeld over vier verschillende groepen op basis van hun leeftijd. Elke groep volgt dagelijks verschillende lessen zoals art, science, bible class, wild card class and world class. Daarnaast krijgen zij ontbijt, lunch en een snack en gaan zij elke dag naar het park en het zwembad om plezier te hebben met elkaar. Het kamp begint en eindigt met een moment voor Bijbel en gebed, wat we zien als de basis en bron van het werk dat we hier mogen doen. Het kamp zit qua structuur en inhoud heel goed in elkaar. Het is verrassend dat de kinderen op deze plaats veel mogen leren en samen kunnen zijn met andere kinderen.

De verschillen tussen de kinderen zijn erg groot. Niet alleen de verschillen in uiterlijk of persoonlijkheid, maar ook de verschillen in achtergrond en opvoeding zijn goed zichtbaar. Het is moeilijk om te ervaren dat sommige kinderen voortdurend om aandacht en liefde vragen, omdat ze dat thuis missen. Anderen hebben juist een muur om zich heen gebouwd en lijken liefdevolle pogingen af te wijzen. Er zijn ook kinderen die emotioneel onstabiel zijn en daardoor steeds op onverwachte manieren reageren. Het is behoorlijk pittig om alle kinderen op een goede manier te benaderen en hen te laten zien dat ze geliefd zijn door God en anderen. Gelukkig zijn we met een groot team, zodat we veel oog en oor kunnen hebben voor de kinderen.

Ik (Marije) heb erg genoten van de kinderen en het werk op het zomerkamp. De kinderen zijn puur en verwonderen me door hun woorden en daden. Een kind dat hard lacht, bidt voor zijn familie, een ander helpt, vol trots haar tekening laat zien, uit volle borst meezingt met een lied, prachtige ideeën heeft of me knuffelt alsof ze me nooit meer los wil laten.. dat heeft onwijs veel waarde!

Het contact met de mensen van de Grace en Peace Community Church is super fijn. Zij zijn heel hartelijk, open en vrijgevig. Op die manier laten ze ons zien wat het is om een ander (onvoorwaardelijk) lief te hebben. Het voelt alsof we allemaal deel zijn van één grote familie!

Ik geniet van elk moment dat ik hier mag zijn. Het werk op het zomerkamp, de interactie met de mensen van de kerk, het helpen van de kinderen, de mooie omgeving en de zegeningen die we ontvangen, geven me steeds weer nieuwe energie en enthousiasme om me in te zetten voor dit waardevolle project. Vol verwachting en motivatie kijk ik uit naar de tijd die nog voor ons ligt in Philadelphia.

Tot slot wil ik jullie hartelijk bedanken voor jullie meelevendheid, support en gebed. Dat is heel fijn en bemoedigend! Zonnige groetjes vanuit het mooie Philly! :)

 

Marije

 

Dag 1

Afgelopen donderdag zijn we levend en wel aangekomen in de VS. De eerste indrukken zijn super positief. Iedereen is ontzettend blij dat we er zijn, er waren allemaal leuke dingen voor ons georganiseerd in het weekend en we worden van alle kanten vol gestopt met eten. Maar na een weekend aclimatiseren en ontspannen was gister de grote dag: we zijn begonnen met het kamp! We hebben allemaal een taak toebedeeld gekregen. De helft als begeleider van een groepje kinderen die met hem mee gaat van klas naar klas, de andere helft als hulp in de klas. Zelf help ik bij de 'art class', wat niet zo veel met kunst te maken heeft. De enige kunst die er beoefend wordt is de kinderen bij de les houden en zorgen dat ze zichzelf en anderen niet te lijf gaan  met scharen en lijm. Een goede Nederlandse vertaling is eerder 'handvaardigheid'. Lekker knutselen dus! Gister hebben we een soort van lantarentje gemaakt, waarop het ene kindje een heleboel hartjes heeft getekend, terwijl een ander ging voor de T-Rex in een sneeuwstorm. Met handen vol opgedroogde lijm, maar ontzettend tevreden, kon ik aan het eind van de dag terugkijken op de lessen. Alle kinderen vonden het leuk. Niet alleen om te knutselen, maar ook om aandacht en hier en daar een complimentje te krijgen. Een geslaagde eerste dag dus en uit de evaluatie bleek dat de rest het daar ook dik mee eens was. Op naar de rest van de week!