Bedelbrieven

Als je met een groep van 11 meiden naar de VS wilt is dat natuurlijk niet gratis, integendeel. De factuur voor de vliegtickets is iets wat ik alleen maar kan lezen met mijn handen voor mijn ogen, stiekem tussen mijn vingers doorkijkend. Als arme student bent ik niet echt aan zulke bedragen gewend. Gelukkig mag ik het totaal delen door 11, wat het een beetje dragelijker maakt. Maar het blijft veel. Opzoek naar geld dus. Nu blijken er fondsen te bestaan voor 'christelijk sociale doeleinde' en 'ondersteuning van het protestantisme', waar ons project misschien wel voor in aanmerking zou kunnen komen. De afgelopen week ben ik dus bezig geweest documenten op te stellen, formulieren in te vullen en aanbevelingsbrieven aan te vragen, die zelfs het meest verstokte fondsbestuur moeten kunnen overtuigen van onze grote nood en hen bereidwillig een mooi bedrag over de tafel laten schuiven. Nu maakt het feit dat we geen stichting zijn het een beetje moeilijker, maar in het kader van 'niet geschoten altijd mis' is gister toch een dikke envelop op de brievenbus gegaan. Precies om 5 voor 6, omdat zulke dingen toch altijd last minute werk worden, hoe vroeg je er ook aan begint. Nu is het dus afwachten. Spannend hoor!