Ik ben Coosje. Sinds september ben ik, na een jaar in België te hebben gestudeerd, weer terug in Leiden waar ik aan mijn Master ben begonnen. Voor ik terug naar Leiden ben gekomen ben ik afgelopen zomer een maand naar Amerika geweest. Ik heb daar na mijn middelbare school een jaar high school gedaan en ik riep al 5 jaar dat ik nog een keer terug zou gaan om mijn gastgezin weer te bezoeken, dus heb ik eindelijk de knoop doorgehakt, al mijn spaarcentjes bij elkaar geraapt en een ticket terug naar West Virginia geboekt. Nu is West Virginia niet de meest spannende plek in de VS. John Denver zingt er heel mooi over in zijn 'Country Roads', maar veel meer dan de country roads is er ook niet, dus heb ik de kaart er eens bij gepakt opzoek naar een leuke stad op bereisbare afstand. Washington DC was ik al eens geweest en New York leek me zo groot om in m'n eentje in rond te (ver)dwalen, maar precies daartussen ligt Philadelphia: niet te groot, genoeg te zien en in een dag te bereiken. Perfect dus om een paar daagjes de toerist uit te hangen. En toen bleek dat een vriend van me daar wel iemand kende en hij bracht me in contact met Jonathan, dominee van de Grace and Peace Community Church, die gelijk zo enthousiast was over mijn komst dat ik geen moment meer heb getwijfeld. Ik ging naar Philadelphia.
Mijn 'paar daagjes de toerist uithangen' waren zo leuk dat het een week werd. Ik werd super gastvrij ontvangen. Jonathan regelde een slaapplek voor me bij 3 meiden in huis, die zorgden dat het me aan niets ontbrak en me meenamen naar markten, musea, leuke restaurantjes, de minigolf baan en natuurlijk naar Grace and Peace, een missionaire kerk in een van de armere buurten van Philadelphia. De gastvrijheid van iedereen daar was fantastisch en de liefde waarmee zij zich inzetten voor de mensen uit de buurt ontzettend inspirerend. Als ik terugdenk aan Philly, denk ik niet aan alle historische hoogte punten die ik heb bezocht, maar aan de mensen die mij er een fantastische tijd hebben bezorgd. Ik werd ook meegenomen naar het zomerkamp voor kinderen uit de buurt en kreeg de verhalen te horen van de kinderen die naar het kamp toe kwamen. Het was ontzettend mooi om te zien dat zij zich daar lekker konden ontspannen, gewoon konden spelen en geinen met de kampleiding; dat ze op deze laagdrempelige manier leerden dat Jezus er ook voor hen wil zijn. Jonathan vertelde me dat het zijn wens was om het kamp uiteindelijk zo lang te laten duren als de zomervakantie van de kids, omdat het zoveel voor hen betekent. En ja, toen kwam bij mij het idee op om te proberen een groep Nederlandse vrijwilligers bij elkaar te krijgen om komende zomer een steentje bij te kunnen dragen, me niet helemaal realiserend hoeveel hierbij zou komen kijken, maar ook niet wetend dat het nog veel leuker en leerzamer zou zijn dan ik toen had gedacht.
Waarom ik dit doe? Om heel veel redenen. Ik vind het super fijn dat ik iets terug kan doen voor alle gastvrijheid die ik vorige zomer heb ontvangen. Ik wil ontzettend graag terug naar Philadelphia, omdat het een geweldige stad is. Ik vind het gewoon heel erg leuk om dit allemaal te organiseren. Ik wil dat ook anderen de kans krijgen om Philadelphia, Grace and Peace en alle mensen daar te leren kennen. Maar ik doe dit vooral omdat ik niet geloof in toeval. Ik geloof dat ik met een reden in Philadelphia was en dat ik deze kans om Christus liefde te delen niet zomaar voorbij mag laten gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten