Op de volgende website staat een mooi en duidelijk verslag van afgelopen zomer van het Noord Ierse team. Ook wij Dutchies worden erin genoemd. Zeker de moeite van het lezen waard!
http://edenderryce.org/news/1215/grace-and-peace-mission-2014-reflection
dinsdag 18 november 2014
maandag 17 november 2014
vrijdag 25 juli 2014
Verslagje uit de Bijbelklas
Ik ben Mirjam Bakker en de afgelopen drie weken heb ik meegeholpen bij de Bijbelklas. Ik vind het enorm leuk om te kunnen helpen bij het kamp en de kinderen les te kunnen geven over de bijbel. We beginnen de les altijd met het zingen van een aantal liedjes, die de kinderen zelf uit mogen kiezen. We hebben allemaal bewegingen bij de liedjes, zodat de kinderen zich lekker uit kunnen leven. Vooral de jongere groepen vinden de liedjes helemaal geweldig. Als we een aantal liedjes hebben gezongen, moeten de kinderen op hun stoel gaan zitten en doen de mensen van Bijbelklas een sketch die gerelateerd is aan de bijbeltekst die we die dag behandelen. We gebruiken dezelfde bijbeltekst die ook ‘s ochtends na het ontbijt wordt voorgelezen, zodat de kinderen het beter onthouden. Na de sketch gaan we in een cirkel op de grond zitten en stellen we een aantal vragen over de sketch aan de kinderen. Dan lezen we de bijbeltekst en laten we zien hoe de sketch gerelateerd is aan de bijbeltekst, wat het betekent voor ons leven en hoe we het geleerde kunnen toepassen in ons leven. Vervolgens gaan we bidden. We geven een armbandje door, en degene die het armbandje heeft mag bidden, maar als hij/zij niet wil bidden, kan het armbandje doorgegeven worden aan degene naast hem/haar. Als er nog tijd over is, mogen de kinderen met de verkleedkleren spelen die we gebruiken voor de sketches en dan is de les afgelopen.
Ik vond het gaaf om deze drie weken mee te kunnen helpen bij het kamp. Ik heb enorm veel geleerd van iedereen die we hier hebben ontmoet. De gemeente is als een familie en hun levensstijl zegt zoveel meer dan woorden zouden kunnen. Ze geven Gods liefde door aan iedereen die ze tegenkomen en ze hebben ons ontvangen als familieleden.
Ik vond het gaaf om deze drie weken mee te kunnen helpen bij het kamp. Ik heb enorm veel geleerd van iedereen die we hier hebben ontmoet. De gemeente is als een familie en hun levensstijl zegt zoveel meer dan woorden zouden kunnen. Ze geven Gods liefde door aan iedereen die ze tegenkomen en ze hebben ons ontvangen als familieleden.
woensdag 23 juli 2014
Just be grateful, I have no super powers
Dat was de tekst op een button die ik tegenkwam op onze 2-daagse trip naar New York. Het herinnerde me aan het warme welkom wat wij in Philadelphia kregen. Iedereen van Grace & Peace was zo hartelijk en vooral zo dankbaar dat wij hen kwamen ondersteunen. Zoveel dankbaarheid had ik niet verwacht en al snel bekroop me het gevoel dat ze wonderen van ons verwachten…
Nu we alweer aan onze laatste week zijn begonnen kan ik zeggen dat het zeker een bijzondere, oftewel wonderlijke tijd is die we hier samen doorbrengen. Ontzettend gaaf om zo’n verbondenheid te mogen ervaren met zowel de groep uit Noord-Ierland als de mensen uit Philadelphia zelf. De gedeelde passie te mogen ervaren om de liefde van Jezus aan de kinderen te laten zien. Samen zingen, bidden, zoeken naar de juiste benadering voor elk kind. Samen lachen en huilen, zuchten en lachen en genieten van deze mooie tijd samen.
De juiste aansluiting te vinden bij de kinderen met hun bruisende energie en pittige temperament is soms een hele uitdaging. Dat maakt dit summer camp voor mij als counselor van de ‘groene groep’ (8-9 jaar) tot een intensieve, boeiende en hele mooie belevenis. Heerlijk om te zien hoe de creatieve talenten van “mijn kids” naar voren komen in de ‘art class’ en de lol bij het zingen in de ‘bible class’. Al die persoonlijkheden beter te leren kennen en te zien hoe ze opbloeien en zich ontwikkelen, zelfs in de korte tijd dat ik hier ben.
Dankbaar ben ik om dit mee te mogen maken én vooral dat ze niet afhankelijk zijn van mijn (super)power.. Mijn best doe ik zeker, maar zeker nu we allemaal vermoeider worden is het goed te weten; wonderen doet God alleen!
vrijdag 18 juli 2014
Verslag van de orange group
Ha allemaal,
Dit keer is het mijn beurt om iets voor onze blog te schrijven. Samen met het team van de Noord-Ieren en met het team van Maranatha heb ik met de oranje groep mogen werken, met hen de verschillende superleuke klassen hebben mogen volgen, flinke einden met hen heb gewandeld heel wat dreigende ruzietjes verholpen, ze ontelbare keren naar het toilet gebracht en heel veel hartverwarmende momenten meegemaakt. Samen met nog drie andere leiders mag ik voor deze acht tot tien levenslustige kinderen zorgen. Elk met verschillende achtergronden en karakters. Dit kan tot lastige, maar ook tot hele mooie situaties leiden.
Een paar dagen geleden hebben we afscheid genomen van de Noord-Ieren, wat voor de kinderen best moeilijk was en ook veel leiders pinkten een traantje weg. Het was voor mijzelf en voor mijn groep best lastig om te wennen aan het nieuwe een veelal jongere team van Maranatha. Dit zorgde voor een aantal hele stressvolle dagen, waarbij ik voor mijn gevoel van de ene naar de andere crisis holde en weinig tijd had om waardevolle interacties te hebben met de kinderen. Daarna is er nog een vierde leider toegevoegd, wat voor veel verbetering heeft gezorgd. Tijdens deze periode viel het me op hoe sterk de kinderen reageren op mijn stemmingen en emoties. Als ik onrustig ben, worden zij nog onrustiger en durven ze veel minder goed open te zijn naar mij toe. Zo vond er in deze periode een stevige ruzie plaats tussen twee van mijn meer drukke en impulsieve kinderen, waarbij een van hen mij per ongeluk een klap in het gezicht gaf. Daardoor had ik samen een andere kampleider een goed gesprek met haar. Na een tijdje kon ze ons vertellen dat ze de vorige Noord-Ierse leider zo mistte. Uiteindelijk hebben we het zo geregeld dat ze een foto naar hem mocht sturen waarin ze een briefje vasthoudt met daarop de zin 'I love you'. Ze vond het prachtig. In dat gesprek kregen we ook de kans om het met haar te hebben over de liefde van Jezus en dat Hij haar nooit zal verlaten. Het werk dat we doen is erg praktisch en in de klassen leren de kinderen veel, maar de werkelijke waarde van dit kamp ligt in die kleine momenten dat je de kinderen iets kunt laten zien van de grote en onvoorwaardelijke liefde van Jezus.
Groet, Nienke
Dit keer is het mijn beurt om iets voor onze blog te schrijven. Samen met het team van de Noord-Ieren en met het team van Maranatha heb ik met de oranje groep mogen werken, met hen de verschillende superleuke klassen hebben mogen volgen, flinke einden met hen heb gewandeld heel wat dreigende ruzietjes verholpen, ze ontelbare keren naar het toilet gebracht en heel veel hartverwarmende momenten meegemaakt. Samen met nog drie andere leiders mag ik voor deze acht tot tien levenslustige kinderen zorgen. Elk met verschillende achtergronden en karakters. Dit kan tot lastige, maar ook tot hele mooie situaties leiden.
Een paar dagen geleden hebben we afscheid genomen van de Noord-Ieren, wat voor de kinderen best moeilijk was en ook veel leiders pinkten een traantje weg. Het was voor mijzelf en voor mijn groep best lastig om te wennen aan het nieuwe een veelal jongere team van Maranatha. Dit zorgde voor een aantal hele stressvolle dagen, waarbij ik voor mijn gevoel van de ene naar de andere crisis holde en weinig tijd had om waardevolle interacties te hebben met de kinderen. Daarna is er nog een vierde leider toegevoegd, wat voor veel verbetering heeft gezorgd. Tijdens deze periode viel het me op hoe sterk de kinderen reageren op mijn stemmingen en emoties. Als ik onrustig ben, worden zij nog onrustiger en durven ze veel minder goed open te zijn naar mij toe. Zo vond er in deze periode een stevige ruzie plaats tussen twee van mijn meer drukke en impulsieve kinderen, waarbij een van hen mij per ongeluk een klap in het gezicht gaf. Daardoor had ik samen een andere kampleider een goed gesprek met haar. Na een tijdje kon ze ons vertellen dat ze de vorige Noord-Ierse leider zo mistte. Uiteindelijk hebben we het zo geregeld dat ze een foto naar hem mocht sturen waarin ze een briefje vasthoudt met daarop de zin 'I love you'. Ze vond het prachtig. In dat gesprek kregen we ook de kans om het met haar te hebben over de liefde van Jezus en dat Hij haar nooit zal verlaten. Het werk dat we doen is erg praktisch en in de klassen leren de kinderen veel, maar de werkelijke waarde van dit kamp ligt in die kleine momenten dat je de kinderen iets kunt laten zien van de grote en onvoorwaardelijke liefde van Jezus.
Groet, Nienke
dinsdag 15 juli 2014
De eerste week
Lieve volgers,
Week 1 van het zomerkamp
is inmiddels voorbij, dus het is hoog tijd om weer wat te laten horen vanuit
Philadelphia.
De afgelopen week was een
veelzijdige week met veel nieuwe indrukken. Allereerst hebben we kennis gemaakt
met de kinderen en vrijwilligers van het zomerkamp. Elke dag komen er ongeveer
50 kinderen naar het kamp. Zij worden verdeeld over vier verschillende groepen
op basis van hun leeftijd. Elke groep volgt dagelijks verschillende lessen zoals
art, science, bible class, wild card class and world class. Daarnaast krijgen
zij ontbijt, lunch en een snack en gaan zij elke dag naar het park en het
zwembad om plezier te hebben met elkaar. Het kamp begint en eindigt met een
moment voor Bijbel en gebed, wat we zien als de basis en bron van het werk dat
we hier mogen doen. Het kamp zit qua structuur en inhoud heel goed in elkaar.
Het is verrassend dat de kinderen op deze plaats veel mogen leren en samen
kunnen zijn met andere kinderen.
De verschillen tussen de
kinderen zijn erg groot. Niet alleen de verschillen in uiterlijk of
persoonlijkheid, maar ook de verschillen in achtergrond en opvoeding zijn goed
zichtbaar. Het is moeilijk om te ervaren dat sommige kinderen voortdurend om
aandacht en liefde vragen, omdat ze dat thuis missen. Anderen hebben juist een
muur om zich heen gebouwd en lijken liefdevolle pogingen af te wijzen. Er zijn
ook kinderen die emotioneel onstabiel zijn en daardoor steeds op onverwachte
manieren reageren. Het is behoorlijk pittig om alle kinderen op een goede
manier te benaderen en hen te laten zien dat ze geliefd zijn door God en
anderen. Gelukkig zijn we met een groot team, zodat we veel oog en oor kunnen
hebben voor de kinderen.
Ik (Marije) heb erg
genoten van de kinderen en het werk op het zomerkamp. De kinderen zijn puur en
verwonderen me door hun woorden en daden. Een kind dat hard lacht, bidt voor
zijn familie, een ander helpt, vol trots haar tekening laat zien, uit volle
borst meezingt met een lied, prachtige ideeën heeft of me knuffelt alsof ze me
nooit meer los wil laten.. dat heeft onwijs veel waarde!
Het contact met de mensen
van de Grace en Peace Community Church is super fijn. Zij zijn heel hartelijk,
open en vrijgevig. Op die manier laten ze ons zien wat het is om een ander
(onvoorwaardelijk) lief te hebben. Het voelt alsof we allemaal deel zijn van
één grote familie!
Ik geniet van elk moment
dat ik hier mag zijn. Het werk op het zomerkamp, de interactie met de mensen
van de kerk, het helpen van de kinderen, de mooie omgeving en de zegeningen die
we ontvangen, geven me steeds weer nieuwe energie en enthousiasme om me in te
zetten voor dit waardevolle project. Vol verwachting en motivatie kijk ik uit
naar de tijd die nog voor ons ligt in Philadelphia.
Tot slot wil ik jullie hartelijk
bedanken voor jullie meelevendheid, support en gebed. Dat is heel fijn en
bemoedigend! Zonnige groetjes vanuit het mooie Philly! :)
Marije
dinsdag 8 juli 2014
Dag 1
Afgelopen donderdag zijn we levend en wel aangekomen in de VS. De eerste indrukken zijn super positief. Iedereen is ontzettend blij dat we er zijn, er waren allemaal leuke dingen voor ons georganiseerd in het weekend en we worden van alle kanten vol gestopt met eten. Maar na een weekend aclimatiseren en ontspannen was gister de grote dag: we zijn begonnen met het kamp! We hebben allemaal een taak toebedeeld gekregen. De helft als begeleider van een groepje kinderen die met hem mee gaat van klas naar klas, de andere helft als hulp in de klas. Zelf help ik bij de 'art class', wat niet zo veel met kunst te maken heeft. De enige kunst die er beoefend wordt is de kinderen bij de les houden en zorgen dat ze zichzelf en anderen niet te lijf gaan met scharen en lijm. Een goede Nederlandse vertaling is eerder 'handvaardigheid'. Lekker knutselen dus! Gister hebben we een soort van lantarentje gemaakt, waarop het ene kindje een heleboel hartjes heeft getekend, terwijl een ander ging voor de T-Rex in een sneeuwstorm. Met handen vol opgedroogde lijm, maar ontzettend tevreden, kon ik aan het eind van de dag terugkijken op de lessen. Alle kinderen vonden het leuk. Niet alleen om te knutselen, maar ook om aandacht en hier en daar een complimentje te krijgen. Een geslaagde eerste dag dus en uit de evaluatie bleek dat de rest het daar ook dik mee eens was. Op naar de rest van de week!
woensdag 2 juli 2014
Voorproefje van het kamp
Afgelopen vrijdag is het team uit Noord-Ierland in de VS aangekomen en eergister zijn ze begonnen met het kamp. Wij kunnen niet wachten om volgende week mee te gaan helpen! Lees hier vast een stukje van de blog van de Grace and Peace Community Church om in de stemming te komen:
"Monday, June 30, 2014
(http://graceandpeacecommunitychurch.blogspot.nl/2014/06/summer-camp-has-begun.html)
"Monday, June 30, 2014
Summer Camp has begun!
Today we had a great start to another year of Grace and Peace summer camp. It is wonderful to reconnect with old friends and welcome new ones. We are so blessed to have our friends from Northern Ireland back with us again serving for a third year!
This year for the daily camp updates we will be sharing camper profiles. You will get to know some of our campers a little better and be able to pray specifically that day for them, their counselors and the group they are in.
Meet Samiyah! She is in the red group, our youngest group of campers led by counselors Matthew, Jemma, and Claire A. This is Samiyah's first year at camp and she is so excited to be a part of it!
Age: 5
Group: Red
Favorite color: Blue and Purple
Favorite food: Oodles of Noodles
Favorite class at camp: "I really liked the Bible class because we got to dress up! I got to be a cow girl and I really like cow girls."
Future occupation: "I think I'd like to be a cow girl because I had a lot of fun dressing up like one."
Favorite activity: "I love playing tag with my friends because it's fun to run around."
Place you would like to travel to: "I'd like to walk to the pool, because it's fun to go swimming there!"
Something that makes you happy: "Playing with my toys with my friends makes me happy."
Something that you've learned about Jesus: "He loved to help people and he helped a lot of people all the time."
Something you are looking forward to at camp: "I'm happy to be here and learn things and have fun with my group."
Please remember to pray for Samiyah, the red group and their counselors!
" At that time the disciples came to Jesus, saying, “Who is the greatest in the kingdom of heaven?” 2 And calling to him a child, he put him in the midst of them 3 and said, “Truly, I say to you, unless you turn and become like children, you will never enter the kingdom of heaven. 4 Whoever humbles himself like this child is the greatest in the kingdom of heaven.
This year for the daily camp updates we will be sharing camper profiles. You will get to know some of our campers a little better and be able to pray specifically that day for them, their counselors and the group they are in.
Age: 5
Group: Red
Favorite color: Blue and Purple
Favorite food: Oodles of Noodles
Future occupation: "I think I'd like to be a cow girl because I had a lot of fun dressing up like one."
Favorite activity: "I love playing tag with my friends because it's fun to run around."
Place you would like to travel to: "I'd like to walk to the pool, because it's fun to go swimming there!"
Something that makes you happy: "Playing with my toys with my friends makes me happy."
Something that you've learned about Jesus: "He loved to help people and he helped a lot of people all the time."
Something you are looking forward to at camp: "I'm happy to be here and learn things and have fun with my group."
Please remember to pray for Samiyah, the red group and their counselors!
" At that time the disciples came to Jesus, saying, “Who is the greatest in the kingdom of heaven?” 2 And calling to him a child, he put him in the midst of them 3 and said, “Truly, I say to you, unless you turn and become like children, you will never enter the kingdom of heaven. 4 Whoever humbles himself like this child is the greatest in the kingdom of heaven.
5 “Whoever receives one such child in my name receives me, 6 but whoever causes one of these little ones who believe in me to sin, it would be better for him to have a great millstone fastened around his neck and to be drowned in the depth of the sea." Matthew 18:1-6"
maandag 23 juni 2014
Even voorstellen... (11/12)
Hallo allemaal,
Ik ben alweer de op een na laatste van het team die zich even mag voorstellen. Mijn naam is Stephanie Hutten en ik ben 20 jaar. Na mijn VWO afgerond te hebben ben ik een jaar naar het buitenland gegaan om Engels te leren. Eerst een paar maanden in Santa Barbara, Californië en daarna nog een half jaar in Cambridge, Engeland. Een geweldige ervaring rijker en een jaar later, ben ik begonnen aan mijn studie. Ik studeer Taalwetenschap aan de Universiteit Leiden en ben nu bezig met de laatste tentamens van m’n eerste jaar. Ik woon nu ongeveer een half jaar op kamers en ben lid bij de studentenvereniging VGSL ‘Franciscus Gomarus’, dit is ook waar ik voor het eerst van het project hoorde.
Het is inmiddels alweer zo’n driekwart jaar geleden dat Coosje op Gomarus langskwam op zoek naar mensen die het team wilden versterken in juli. Mijn interesse was gelijk gewekt. Ik had al langer het plan om iets nuttigs met m’n zomer te gaan doen, maar had daar nog geen concrete invulling aan gegeven. Hoe meer ik over het project hoorde hoe gaver het mij leek om ook echt mee te gaan.
Al vrij snel had ik de knoop doorgehakt, met mij ook de andere meiden, en konden we ons gaan voorbereiden. En dat hebben we de afgelopen maanden dan ook gedaan. Met verschillende acties hebben we geld opgehaald voor deze reis, maar ook hebben we een heel aantal avonden bij elkaar gezeten om elkaar te leren kennen. Uiteindelijk gaan we daar natuurlijk heen als team en volgens mij komt het helemaal goed. We hebben natuurlijk ook nog de vliegreis van acht en een half uur om elkaar nog beter te leren kennen (tijden op het vliegveld in A’dam en NY niet meegerekend ;)).
Ik heb ontzettend veel zin om me drie weken lang in te zetten voor dit project, om de kinderen daar een leuke zomer te geven. We krijgen ook een steeds beter beeld van hoe onze dag er daar uit gaat zien en wat we er precies gaan doen en ik denk dat het enthousiasme binnen het team steeds groter wordt. Het enige wat ons nu nog te doen staat is met alle benodigde papieren, een koffer die niet te zwaar is én op tijd op het vliegveld te verschijnen. Vijf uur ‘s ochtends opstaan is niet voor iedereen even makkelijk, maar we hebben nog 10 dagen om ons er mentaal op voor te bereiden!
Ik ben alweer de op een na laatste van het team die zich even mag voorstellen. Mijn naam is Stephanie Hutten en ik ben 20 jaar. Na mijn VWO afgerond te hebben ben ik een jaar naar het buitenland gegaan om Engels te leren. Eerst een paar maanden in Santa Barbara, Californië en daarna nog een half jaar in Cambridge, Engeland. Een geweldige ervaring rijker en een jaar later, ben ik begonnen aan mijn studie. Ik studeer Taalwetenschap aan de Universiteit Leiden en ben nu bezig met de laatste tentamens van m’n eerste jaar. Ik woon nu ongeveer een half jaar op kamers en ben lid bij de studentenvereniging VGSL ‘Franciscus Gomarus’, dit is ook waar ik voor het eerst van het project hoorde.
Het is inmiddels alweer zo’n driekwart jaar geleden dat Coosje op Gomarus langskwam op zoek naar mensen die het team wilden versterken in juli. Mijn interesse was gelijk gewekt. Ik had al langer het plan om iets nuttigs met m’n zomer te gaan doen, maar had daar nog geen concrete invulling aan gegeven. Hoe meer ik over het project hoorde hoe gaver het mij leek om ook echt mee te gaan.
Al vrij snel had ik de knoop doorgehakt, met mij ook de andere meiden, en konden we ons gaan voorbereiden. En dat hebben we de afgelopen maanden dan ook gedaan. Met verschillende acties hebben we geld opgehaald voor deze reis, maar ook hebben we een heel aantal avonden bij elkaar gezeten om elkaar te leren kennen. Uiteindelijk gaan we daar natuurlijk heen als team en volgens mij komt het helemaal goed. We hebben natuurlijk ook nog de vliegreis van acht en een half uur om elkaar nog beter te leren kennen (tijden op het vliegveld in A’dam en NY niet meegerekend ;)).
Ik heb ontzettend veel zin om me drie weken lang in te zetten voor dit project, om de kinderen daar een leuke zomer te geven. We krijgen ook een steeds beter beeld van hoe onze dag er daar uit gaat zien en wat we er precies gaan doen en ik denk dat het enthousiasme binnen het team steeds groter wordt. Het enige wat ons nu nog te doen staat is met alle benodigde papieren, een koffer die niet te zwaar is én op tijd op het vliegveld te verschijnen. Vijf uur ‘s ochtends opstaan is niet voor iedereen even makkelijk, maar we hebben nog 10 dagen om ons er mentaal op voor te bereiden!
zondag 15 juni 2014
Even voorstellen... (10/12)
Ha mensen!
Ook aan mij de eer om me voor te stellen als deelnemer aan dit fantastische project. Mijn naam is Nienke en ik ben afgelopen oktober 22 jaar geworden. Op dit moment ben ik druk bezig met de laatste vakken van het eerste studiejaar van mijn master in de Orthopedagogiek en ben ik bestuurslid van studentenvereniging Ichthus. Daarnaast beleef ik erg veel plezier aan de tijd die ik doorbreng met lezen, koken en met samenzijn met mijn familie en mijn vriend.
Met de studie die ik doe zal het niemand verbazen dat ik dol ben op kinderen. Ik heb vijf broertjes en zusjes en ben de tel kwijt geraakt van het aantal oppaskindjes dat ik heb gehad. Genoeg ervaring op dat gebied dus! Als iemand mij had gevraagd of ik gedacht had ooit naar Amerika te zullen gaan, had ik hartelijk gelachen en gezegd dat zoiets alleen in mijn dromen gebeurde. Halverwege mijn bestuursjaar kreeg ik als abactis van Ichthus echter een bericht toegestuurd over Summer Camp Philadelphia en begon het bij mij te kriebelen. Na veel overleg en gebed besloot ik om mee te gaan.
Ik zie ernaar uit om niet alleen drie weken in Amerika te verblijven – hoewel het idee van 8,5 uur vliegen over een oceaan met niet echt aanstaat – maar ook om daar te kunnen helpen bij dit project. We realiseren het vaak niet hoe bevoorrecht we zijn in een land als Nederland. De verhalen die Coosje ons heeft verteld, hebben me doen beseffen hoe moeilijk het leven is voor sommige kinderen. Ik vind het heel bijzonder dat de Grace & Peace Community Church ieder jaar een Summer Camp organiseert de kinderen in hun buurt en ik zie ernaar uit om daarbij te mogen helpen. Op die manier kan ik niet alleen van al het moois in Amerika genieten, maar ook iets teruggeven aan de mensen daar. Nog maar een paar weken en dan... Ik kan bijna niet wachten!
Groetjes,
Ook aan mij de eer om me voor te stellen als deelnemer aan dit fantastische project. Mijn naam is Nienke en ik ben afgelopen oktober 22 jaar geworden. Op dit moment ben ik druk bezig met de laatste vakken van het eerste studiejaar van mijn master in de Orthopedagogiek en ben ik bestuurslid van studentenvereniging Ichthus. Daarnaast beleef ik erg veel plezier aan de tijd die ik doorbreng met lezen, koken en met samenzijn met mijn familie en mijn vriend.
Met de studie die ik doe zal het niemand verbazen dat ik dol ben op kinderen. Ik heb vijf broertjes en zusjes en ben de tel kwijt geraakt van het aantal oppaskindjes dat ik heb gehad. Genoeg ervaring op dat gebied dus! Als iemand mij had gevraagd of ik gedacht had ooit naar Amerika te zullen gaan, had ik hartelijk gelachen en gezegd dat zoiets alleen in mijn dromen gebeurde. Halverwege mijn bestuursjaar kreeg ik als abactis van Ichthus echter een bericht toegestuurd over Summer Camp Philadelphia en begon het bij mij te kriebelen. Na veel overleg en gebed besloot ik om mee te gaan.
Ik zie ernaar uit om niet alleen drie weken in Amerika te verblijven – hoewel het idee van 8,5 uur vliegen over een oceaan met niet echt aanstaat – maar ook om daar te kunnen helpen bij dit project. We realiseren het vaak niet hoe bevoorrecht we zijn in een land als Nederland. De verhalen die Coosje ons heeft verteld, hebben me doen beseffen hoe moeilijk het leven is voor sommige kinderen. Ik vind het heel bijzonder dat de Grace & Peace Community Church ieder jaar een Summer Camp organiseert de kinderen in hun buurt en ik zie ernaar uit om daarbij te mogen helpen. Op die manier kan ik niet alleen van al het moois in Amerika genieten, maar ook iets teruggeven aan de mensen daar. Nog maar een paar weken en dan... Ik kan bijna niet wachten!
Groetjes,
Nienke Burggraaf
vrijdag 6 juni 2014
Even voorstellen... (9/12)
Ha allemaal,
Mijn naam is Jacoline, ik ben 21 jaar en studeer Pedagogische Wetenschappen aan de Universiteit
Leiden. Verder woon ik in Leiden op kamers en ben lid van studentenvereniging C.S.F.R. Panoplia.
Deze zomer wilde ik graag op werkvakantie gaan, maar wist niet waarheen en voor welk project ik mij in wilde zetten. Toen ik het oproepje las waarin mensen gevraagd werden voor het organiseren van een summercamp in Philadelphia werd ik meteen enthousiast. Ik vind het mooi om mensen te helpen en in dit geval kinderen die uit moeilijke thuissituaties komen. Ik hoop dat wij hen een fijne zomer kunnen geven, waarbij we iets van Gods liefde uit kunnen dragen. Gewoon door bijvoorbeeld spelletjes te doen en plezier te maken, maar ook door iets uit de Bijbel te vertellen en er voor ze te zijn.
De reis naar Philadelphia komt steeds dichterbij, en ik krijg er steeds meer zin in. Het is een grote uitdaging en wordt vast een ervaring om nooit te vergeten!
Groetjes,
Jacoline
Mijn naam is Jacoline, ik ben 21 jaar en studeer Pedagogische Wetenschappen aan de Universiteit
Leiden. Verder woon ik in Leiden op kamers en ben lid van studentenvereniging C.S.F.R. Panoplia.
Deze zomer wilde ik graag op werkvakantie gaan, maar wist niet waarheen en voor welk project ik mij in wilde zetten. Toen ik het oproepje las waarin mensen gevraagd werden voor het organiseren van een summercamp in Philadelphia werd ik meteen enthousiast. Ik vind het mooi om mensen te helpen en in dit geval kinderen die uit moeilijke thuissituaties komen. Ik hoop dat wij hen een fijne zomer kunnen geven, waarbij we iets van Gods liefde uit kunnen dragen. Gewoon door bijvoorbeeld spelletjes te doen en plezier te maken, maar ook door iets uit de Bijbel te vertellen en er voor ze te zijn.
De reis naar Philadelphia komt steeds dichterbij, en ik krijg er steeds meer zin in. Het is een grote uitdaging en wordt vast een ervaring om nooit te vergeten!
Groetjes,
Jacoline
dinsdag 3 juni 2014
Cheese!
Hier een foto van (een deel van) het team! Precies een maand vanaf vandaag zitten we in het vliegtuig naar Philadelphia en we hebben er enorm veel zin in!!!
zondag 1 juni 2014
Even voorstellen... (8/12)
Ik ben Mirjam en ik ben 18 jaar. Ik heb dit jaar, als het goed is, vwo afgesloten en ben van plan om aankomend jaar theologie te gaan studeren in Kampen. Ik wil ook in Kampen gaan wonen, omdat elke dag van Rijnsburg naar Kampen reizen niet heel goed te doen is.
Ik kijk er naar uit om naar Amerika te gaan. Het zat al langer in m'n hoofd om ergens naartoe te gaan om vrijwilligerswerk te doen, maar dat plan was nog niet verwezenlijkt. Daarom vond ik deze kans ook meteen de moeite waard om aan te nemen. Ik heb wel lang nagedacht over de vraag hoe ik al dat geld bij elkaar zou krijgen, maar uiteindelijk heb ik besloten me gewoon op te geven en te kijken waar het schip zou stranden. Nu kan ik zeggen dat het goed gaat komen, waarin ik Gods hand mag ervaren. Ik vind het project ontzettend gaaf en ik ben blij dat we dit kunnen doen. Ik hoop dat we Gods liefde over kunnen brengen en dat we de kinderen een geslaagde zomer kunnen geven!
Ik kijk er naar uit om naar Amerika te gaan. Het zat al langer in m'n hoofd om ergens naartoe te gaan om vrijwilligerswerk te doen, maar dat plan was nog niet verwezenlijkt. Daarom vond ik deze kans ook meteen de moeite waard om aan te nemen. Ik heb wel lang nagedacht over de vraag hoe ik al dat geld bij elkaar zou krijgen, maar uiteindelijk heb ik besloten me gewoon op te geven en te kijken waar het schip zou stranden. Nu kan ik zeggen dat het goed gaat komen, waarin ik Gods hand mag ervaren. Ik vind het project ontzettend gaaf en ik ben blij dat we dit kunnen doen. Ik hoop dat we Gods liefde over kunnen brengen en dat we de kinderen een geslaagde zomer kunnen geven!
dinsdag 27 mei 2014
Even voorstellen... (7/12)
Ik ben Anne Lynn en ik ben 18 jaar. Mijn eindexamens van het vwo zijn net achter de rug, dus mijn zomervakantie is begonnen! Naast dat ik meer kan werken en tijd heb voor leuke dingen, kan ik me nu ook meer focussen op ons Philadelphia-project. Samen met Beau en Mirjam ben ik een klassenfeest voor de eersteklassers bij ons op school aan het opzetten. Het is gebaseerd op Expeditie Robinson en op deze manier hopen we weer wat geld op te halen voor onze tickets. Na de zomer hoop ik psychologie in Amsterdam te gaan studeren.
Ik heb er zin in om naar Philadelphia te gaan, omdat ik het een mooi project vind. Het is mooi om kinderen die uit moeilijke thuissituaties komen een fijne en onbezorgde zomer te kunnen geven. Ik hoop dat we ze zo Gods liefde kunnen laten ervaren!
Ik heb er zin in om naar Philadelphia te gaan, omdat ik het een mooi project vind. Het is mooi om kinderen die uit moeilijke thuissituaties komen een fijne en onbezorgde zomer te kunnen geven. Ik hoop dat we ze zo Gods liefde kunnen laten ervaren!
vrijdag 23 mei 2014
Lege flessen
Zie hieronder het resultaat van een middagje lege flessen ophalen voor het goede doel! En waar kan zo'n berg anders vandaan komen dan van een studentenflat? Verzamelingen die al jaren in de gangkast of onder het bed lagen te verstoffen, een fles die nog snel leeg gedronken werd, een krat die toch maar in de weg staat - toch fijn dat er studenten zijn! Lisette en Coosje hebben de oogst bij de AH ingeleverd en op die manier weer wat extra bijverdiend voor de reis naar Philadelphia.
maandag 19 mei 2014
Even voorstellen... (6/12)
‘Als ik de liefde niet heb, dan ben ik net een drumstel zonder stokken.’ – Herman Boon
Ik heb Philadelphia leren kennen als de stad waar je kunt chillen in parkjes, shoppen bij de Macy’s, liters cola kunt drinken bij de McDonald’s, lekkere cheesecake kunt eten en waar de Liberty Bell hangt. Op doorreis vanuit Amerika terug naar huis heb ik een mooie zomerdag door mogen brengen in deze hete, levendige stad. Het ziet er leuk en gezellig uit, met eetkraampjes op elke straathoek, op z’n Amerikaans.
Ik heb Philadelphia niet leren kennen voor wat het ook is, namelijk de stad met een van de hoogste armoedepercentages onder de grote steden in Amerika, met een veel criminaliteit en een dalende kwaliteit van onderwijs. Meer dan de helft van de kinderen daar wordt geboren zonder getrouwde ouders.
Als er iets is wat deze kinderen in Philadelphia goed kunnen gebruiken, dan is het liefde. Hoop voor de toekomst en geloof in zichzelf. Wij gaan deze zomer naar Philadelphia om de liefde van God te laten zien, zodat deze kinderen die op hun beurt weer door mogen geven aan elkaar en aan hun gezinnen thuis. Zodat ze een drumstel zijn mét stokken.
Ik, Coriëtte van Hoek, 21 jaar oud, studente sociologie, lid bij Navigators Studentenvereniging Leiden, ben enthousiast voor dit project omdat ik enthousiast ben over Gods liefde en hoe die liefde je leven verandert. En vanwege de cheesecake.
dinsdag 13 mei 2014
Verwachtingen
Gisteravond zijn we als team weer bij elkaar geweest. Het was een mooie avond, waarin we het onder andere gehad hebben over onze verwachtingen. Zie hieronder het resultaat!
zaterdag 10 mei 2014
Even voorstellen... (5/12)
Hallo allemaal,
Dus, nu ben ik aan de beurt om me voor te stellen! Ik ben Margriet, 16 jaar, en ik zit momenteel in VWO 5 in Zwolle. Als het allemaal meezit, zit ik volgend jaar in het examenjaar. Een beetje spannend allemaal, maar lang niet zo spannend als een zomer vrijwilligerswerk in Amerika doen!
Het heeft me altijd al aangetrokken om buiten de grenzen van Europa te treden, maar om het op deze manier te doen is wel extra speciaal. Het voelt heel bijzonder om als bevoorrechte en welvarende Nederlander van betekenis te kunnen zijn voor kinderen aan de andere kant van de wereld (nouja, zo ongeveer...).
Zelf sta ik er nauwelijks bij stil hoeveel geluk ik heb met de situatie, het land en de omstandigheden waarin ik geboren ben. Het is helaas niet zo vanzelfsprekend om al vanaf je jeugd af aan van de Goede God te weten.
Het is ook heel wat om naar zo'n grote gebeurtenis toe te leven. Het was ook voor het eerst dat ik zo'n berg geld moest zien te krijgen...
Daarom heb ik gewerkt, kerstkaartjes verkocht, gespaard, en zo heeft de reis naar Philadelphia nu al voor (goede!) ervaringen gezorgd!
Kortom, ik ga een zomer vol nieuwe ervaringen tegemoet en tegelijk zijn er heel veel kinderen mee geholpen, de ideale win-winsituatie!
Groetjes,
Margriet
Dus, nu ben ik aan de beurt om me voor te stellen! Ik ben Margriet, 16 jaar, en ik zit momenteel in VWO 5 in Zwolle. Als het allemaal meezit, zit ik volgend jaar in het examenjaar. Een beetje spannend allemaal, maar lang niet zo spannend als een zomer vrijwilligerswerk in Amerika doen!
Het heeft me altijd al aangetrokken om buiten de grenzen van Europa te treden, maar om het op deze manier te doen is wel extra speciaal. Het voelt heel bijzonder om als bevoorrechte en welvarende Nederlander van betekenis te kunnen zijn voor kinderen aan de andere kant van de wereld (nouja, zo ongeveer...).
Zelf sta ik er nauwelijks bij stil hoeveel geluk ik heb met de situatie, het land en de omstandigheden waarin ik geboren ben. Het is helaas niet zo vanzelfsprekend om al vanaf je jeugd af aan van de Goede God te weten.
Het is ook heel wat om naar zo'n grote gebeurtenis toe te leven. Het was ook voor het eerst dat ik zo'n berg geld moest zien te krijgen...
Daarom heb ik gewerkt, kerstkaartjes verkocht, gespaard, en zo heeft de reis naar Philadelphia nu al voor (goede!) ervaringen gezorgd!
Kortom, ik ga een zomer vol nieuwe ervaringen tegemoet en tegelijk zijn er heel veel kinderen mee geholpen, de ideale win-winsituatie!
Groetjes,
Margriet
zaterdag 3 mei 2014
Even voorstellen... (4/12)
Lieve lezers,
Ook ik heb het grote geluk om mee te mogen naar Philadelphia! Daarom ook aan mij de eer om me voor te stellen op deze pagina. Mijn naam ik Marije van Genderen. Ik ben 20 jaar oud en studeer Psychologie aan de Universiteit Leiden. Momenteel zit ik in het tweede jaar van mijn Bachelor en doe mijn studie met plezier! Naast mijn studie hou ik me bezig met wedstrijdzwemmen, werk, verschillende commissies en jeugdvereniging. Daarnaast word ik erg blij van sporten, gezelligheid met vrienden, reizen, gitaar spelen, muziek luisteren en lezen.
Waarom ik zo enthousiast ben voor de reis naar Philadelphia? Ik vind het geweldig om me in te zetten voor andere mensen. Afgelopen jaren ben ik op werkvakantie geweest naar Moldavië en Brazilië. Daar hebben we met een groep jongeren voornamelijk aan een Day Care Centre gebouwd, kinderwerk gedaan en contact gemaakt met de lokale bevolking. Mijn ervaring is dat het delen van je tijd, geld en talenten zoveel blijdschap geeft! Het is heel waardevol om je met anderen in te zetten voor een goed doel en Gods liefde op nieuwe plaatsen uit te mogen delen. Daarnaast is het super leuk om nieuwe mensen te leren kennen en andere culturen te ontdekken.
Om deze redenen zie ik de reis naar Philadelphia als een gave uitdaging! Ik ben dankbaar voor de gezondheid, opvoeding en liefde die ik gekregen heb, maar besef ook dat veel kinderen dat moeten missen. Jezus roept ons op om te delen van wat we hebben en zorg te dragen voor anderen. Ik vind het prachtig dat wij die opdracht op deze manier in praktijk mogen brengen!
Daarnaast hoop ik dat we als team een mooie tijd mogen hebben. Ik bid dat we elkaar op mogen bouwen en verbonden mogen zijn door Gods liefde, zodat we die liefde ook aan de kinderen van het Summer Camp uit mogen delen. Ik hoop dat de kinderen geraakt zullen worden door die liefde en al hun moeilijkheden even kunnen vergeten!
Ondertussen heb ik al een flinke dosis motivatie die elke dag een beetje groter wordt! (:
Liefs,
Marije
maandag 14 april 2014
Even voorstellen.... (3/12)
Hallo allemaal!
Samen met een groep enthousiaste meiden gaan we van de zomer naar Philadelphia. Ik heb de eer gekregen om mij als derde lid van de groep even voor te stellen. Toen ik van een vriendinnetje hoorde, die ook meegaat, dat ze van de zomer graag met een project mee zou willen was ik al enorm enthousiast. Ze hadden nog mensen nodig en zij vroeg een aantal dagen later aan mij of ik ook mee wilde. De deadline van het inschrijven zou twee dagen later zijn. Twee dagen lang heb ik me rot liggen piekeren, maar ik geloof dat God er een bedoeling mee heeft dat ik mee ga. Al jaren houd ik de berichtjes van dit soort reizen in de gaten, maar nu het op mijn pad kwam kon ik er geen nee tegen zeggen.
Ik ben gek op kinderen en denk dat dit een prachtige kans is. Een kind hoort kind te zijn en dat vind ik ook erg belangrijk aan dit project. Elk kind is mooi en elk kind hoort een onbezorgde jeugd te hebben en zou zich gewaardeerd moeten voelen. Als wij vanuit Nederland helemaal daar naartoe gaan om te helpen hen een fijne zomer te geven, dan hoop ik en geloof ik dat zij onze waardering voor hun zullen voelen. Dat is ook de reden dat ik mee ga naar Philadelphia. Natuurlijk is het een enorm spannende en geweldige reis, maar dat wij de kerk daar kunnen ondersteunen en de kinderen een geweldige zomer geven wil ik als doel voor ogen houden.
En aangezien ik er net achter kom dat ik zo enthousiast ben dat ik me niet eens even voorstel: Ik ben Beau. Ik zit in m'n eindexamenjaar van het vwo en hoop volgens jaar aan mijn studie sociologie te beginnen. Ik hoop dat alles goed gaat komen en dat we een hele mooie reis tegemoet zien.
Groetjes!
Beau
Ik ben gek op kinderen en denk dat dit een prachtige kans is. Een kind hoort kind te zijn en dat vind ik ook erg belangrijk aan dit project. Elk kind is mooi en elk kind hoort een onbezorgde jeugd te hebben en zou zich gewaardeerd moeten voelen. Als wij vanuit Nederland helemaal daar naartoe gaan om te helpen hen een fijne zomer te geven, dan hoop ik en geloof ik dat zij onze waardering voor hun zullen voelen. Dat is ook de reden dat ik mee ga naar Philadelphia. Natuurlijk is het een enorm spannende en geweldige reis, maar dat wij de kerk daar kunnen ondersteunen en de kinderen een geweldige zomer geven wil ik als doel voor ogen houden.
En aangezien ik er net achter kom dat ik zo enthousiast ben dat ik me niet eens even voorstel: Ik ben Beau. Ik zit in m'n eindexamenjaar van het vwo en hoop volgens jaar aan mijn studie sociologie te beginnen. Ik hoop dat alles goed gaat komen en dat we een hele mooie reis tegemoet zien.
Groetjes!
Beau
vrijdag 4 april 2014
Een meisje uit Philadelphia
De sing-ins afgelopen vrijdag en zaterdag waren beide mooie avonden. Naast dat het mooi was om met elkaar God groot te maken, hebben we ook kunnen delen wat we in Philadelphia gaan doen. Ik heb het verhaal kunnen vertellen van een van de kinderen die afgelopen jaar naar het kamp kwam en omdat het heel duidelijk maakt waarom het kamp zo belangrijk is, zal ik het ook hier nog een keer vertellen.
Tijdens mijn verblijf in Philadelphia afgelopen zomer logeerde ik bij 3 meiden van de Grace and Peace Community Church. De eerste nacht, toen ik na een lange dag reizen van West Virginia naar Philadelphia eindelijk een bed toegewezen kreeg bij een van hen op de kamer was ik maar wat blij dat ik eindelijk mijn hoofd op een kussen kon leggen. Maar ik had mijn ogen nog maar net goed en wel dicht toen ik weer wakker werd gemaakt. Of ik het heel erg zou vinden om in een andere kamer te gaan slapen. Een meisje dat wel vaker bij hen kwam logeren was net door haar moeder bij hen gebracht. Ze waren uit hun huis gezet en ze kon zo laat op de avond nergens anders heen. Zo heb ik kennis gemaakt met Sarah*. Sarah woonde bij haar moeder, omdat haar ouders zijn gescheiden. Haar vader zat in een daklozen opvang, dus kon hij niet voor haar zorgen. Haar moeder was net uit huis gezet, omdat het geld voor de huur opgegaan was aan drank. Een paar dagen later heeft haar moeder haar weer opgehaald en meegenomen naar een tante waar ze tijdelijk konden blijven. Deze tante had het zelf ook niet breed en had haar eigen kinderen om zich om te bekommeren. Sarah voelde zich er niet welkom. Overdag kwam ze naar het kamp waar ze wel liefde en aandacht kreeg en zich gewoon bezig kon houden met spelletjes en liedjes. Het mooie aan Sarah was dat ze ondanks al deze problemen een gewoon, vrolijk meisje bleef. Ze vond het leuk mij de liedjes die ze op het kamp had geleerd te laten horen en in de raarste posities te poseren voor de foto. Ze heeft me foto's laten zien van zichzelf, maar ook van haar oudere broer, die een tijd daarvoor was gestorven. Hij was betrokken geraakt bij een criminele bende en was neergeschoten. Zo jong en al zoveel meegemaakt.
Elke keer als ik al het geregel dat het project met zich meebrengt een beetje zat ben, probeer ik te denken aan Sarah. Voor haar en voor zoveel andere kinderen betekent het zoveel dat er mensen zijn die zich voor hen in willen zetten omdat ze om hen geven. En wat nog belangrijker is, dat er ook een God is die van hen houdt; voor wie ook zij waardevol zijn. Dan zijn de regeldingetjes opeens niet zo heel erg meer en weet ik weer waar we het voor doen! Ik hoorde laatst dat de kinderen daar al beginnen te vragen naar het kamp. Ze kijken er nu al naar uit. En wij natuurlijk ook! Nog 89 dagen...
* Dit is niet haar echte naam, maar die zet ik liever niet zo openbaar online. De rest van het verhaal is wel echt gebeurd.
Tijdens mijn verblijf in Philadelphia afgelopen zomer logeerde ik bij 3 meiden van de Grace and Peace Community Church. De eerste nacht, toen ik na een lange dag reizen van West Virginia naar Philadelphia eindelijk een bed toegewezen kreeg bij een van hen op de kamer was ik maar wat blij dat ik eindelijk mijn hoofd op een kussen kon leggen. Maar ik had mijn ogen nog maar net goed en wel dicht toen ik weer wakker werd gemaakt. Of ik het heel erg zou vinden om in een andere kamer te gaan slapen. Een meisje dat wel vaker bij hen kwam logeren was net door haar moeder bij hen gebracht. Ze waren uit hun huis gezet en ze kon zo laat op de avond nergens anders heen. Zo heb ik kennis gemaakt met Sarah*. Sarah woonde bij haar moeder, omdat haar ouders zijn gescheiden. Haar vader zat in een daklozen opvang, dus kon hij niet voor haar zorgen. Haar moeder was net uit huis gezet, omdat het geld voor de huur opgegaan was aan drank. Een paar dagen later heeft haar moeder haar weer opgehaald en meegenomen naar een tante waar ze tijdelijk konden blijven. Deze tante had het zelf ook niet breed en had haar eigen kinderen om zich om te bekommeren. Sarah voelde zich er niet welkom. Overdag kwam ze naar het kamp waar ze wel liefde en aandacht kreeg en zich gewoon bezig kon houden met spelletjes en liedjes. Het mooie aan Sarah was dat ze ondanks al deze problemen een gewoon, vrolijk meisje bleef. Ze vond het leuk mij de liedjes die ze op het kamp had geleerd te laten horen en in de raarste posities te poseren voor de foto. Ze heeft me foto's laten zien van zichzelf, maar ook van haar oudere broer, die een tijd daarvoor was gestorven. Hij was betrokken geraakt bij een criminele bende en was neergeschoten. Zo jong en al zoveel meegemaakt.
Elke keer als ik al het geregel dat het project met zich meebrengt een beetje zat ben, probeer ik te denken aan Sarah. Voor haar en voor zoveel andere kinderen betekent het zoveel dat er mensen zijn die zich voor hen in willen zetten omdat ze om hen geven. En wat nog belangrijker is, dat er ook een God is die van hen houdt; voor wie ook zij waardevol zijn. Dan zijn de regeldingetjes opeens niet zo heel erg meer en weet ik weer waar we het voor doen! Ik hoorde laatst dat de kinderen daar al beginnen te vragen naar het kamp. Ze kijken er nu al naar uit. En wij natuurlijk ook! Nog 89 dagen...
* Dit is niet haar echte naam, maar die zet ik liever niet zo openbaar online. De rest van het verhaal is wel echt gebeurd.
maandag 24 maart 2014
Even voorstellen.... (2/12)
‘To the
world you may be one person, but to one person you may be the world.’
Een aantal jaar geleden heb ik
eindelijk een lang gekoesterde wens in actie omgezet; ik ben als
vrijwilliger aan de slag gegaan in Zuid-Afrika. Op het project Mother
of Peace heb ik gewerkt met kinderen die om allerlei verschillende
redenen niet meer thuis konden wonen.
Was ik daarvoor al enthousiast over
reizen, verschillende culturen en het werken met kinderen, sindsdien
is dat alleen maar toegenomen!
Dus toen ik op verassende wijze vlak
voor de deadline van Coosje hoorde over het Philadelphia-project kon
ik die kans niet laten schieten!
In Zuid-Afrika heb ik ervaren dat –
hoewel je niet in staat bent hun problemen op te lossen – je wel
degelijk van grote betekenis kunt zijn.
Ik kreeg een kaart met de tekst:
‘To the world you may be one person,
but to one person you may be the world’.
Zoals mij werd voorgehouden: “als je maar één kind kunt
laten glimlachen of laten merken dat je hem/haar waardevol vindt, dan
is dat al de moeite van je komst waard”.
En met die instelling hoop ik dan ook
naar Amerika te vertrekken. En dan heeft dit project met activiteiten
zelfs nog een diepere evangelisatieboodschap. Als iets
levensveranderend kan zijn is het toch wel God leren kennen &
toelaten in je leven!
Extra mooi dat we onze sponsoracties
als groep mogen starten met de organisatie van twee sing-in avonden (28 en 29 maart in Rijnsburg en Leiden). Ik hoop dat we – samen
met heel veel andere mensen – twee mooie en inspirerende avonden
mogen hebben.
En dat wij als groep door God gebruikt
mogen worden om bij te dragen aan ‘life-changing
news’ voor deze kinderen en hun gezinnen in
achterstandswijken en daarbuiten.
Hopelijk tot op de sing-in!
Lisette
vrijdag 14 maart 2014
Sing-in Rijnsburg en Leiden (28 en 29 maart)
Ha allemaal,
Inmiddels zijn we druk bezig met het opzetten van een aantal sponsoracties voor onze werkvakantie naar Philadelphia. Een van deze acties is het organiseren van een Sing-in.
Allereerst zal er op vrijdag 28 maart een Sing-in in de GVK in Rijnsburg gehouden. Op zaterdag 29 maart vind de tweede Sing-in plaats, dit keer in de Herengrachtkerk in Leiden. Beide avonden beginnen om 20:00 uur.
Entree is gratis; bij de uitgang is een collecte. Vergeet geen geld mee te nemen voor de koffie/thee en een plakje overheerlijke zelfgebakken cake!
Het thema van beide avonden is 'Dienende liefde', als verwijzing naar de liefde die Jezus voor ons had door aan het kruis te sterven en het feit dat wij ons in gaan zetten voor kinderen in achterstandswijken.
Naast het zingen van liederen hebben we een inspirerende spreker uitgenodigd die het thema verder uit zal lichten.
Als u naar de avond komt, kunt u dit aangeven door u aan te melden voor het evenement op Facebook zodat we een idee hebben hoe groot de opkomst is. Aanmelden mag, hoeft niet.
Rijnsburg: https://www.facebook.com/events/849552918405229/?fref=ts
Leiden: https://www.facebook.com/events/710162905672247/?fref=ts
Iedereen is van harte welkom! Tot ziens op 28 en/of 29 maart!
Locaties Sing-in:
Vrijdag 28 maart: GKV Rijnsburg, Katwijkerweg 1a, 2231 SE Rijnsburg
Zaterdag 29 maart: Herengrachtkerk, Herengracht 68, 2312 LE Leiden
Inmiddels zijn we druk bezig met het opzetten van een aantal sponsoracties voor onze werkvakantie naar Philadelphia. Een van deze acties is het organiseren van een Sing-in.
Allereerst zal er op vrijdag 28 maart een Sing-in in de GVK in Rijnsburg gehouden. Op zaterdag 29 maart vind de tweede Sing-in plaats, dit keer in de Herengrachtkerk in Leiden. Beide avonden beginnen om 20:00 uur.
Entree is gratis; bij de uitgang is een collecte. Vergeet geen geld mee te nemen voor de koffie/thee en een plakje overheerlijke zelfgebakken cake!
Het thema van beide avonden is 'Dienende liefde', als verwijzing naar de liefde die Jezus voor ons had door aan het kruis te sterven en het feit dat wij ons in gaan zetten voor kinderen in achterstandswijken.
Naast het zingen van liederen hebben we een inspirerende spreker uitgenodigd die het thema verder uit zal lichten.
Als u naar de avond komt, kunt u dit aangeven door u aan te melden voor het evenement op Facebook zodat we een idee hebben hoe groot de opkomst is. Aanmelden mag, hoeft niet.
Rijnsburg: https://www.facebook.com/events/849552918405229/?fref=ts
Leiden: https://www.facebook.com/events/710162905672247/?fref=ts
Iedereen is van harte welkom! Tot ziens op 28 en/of 29 maart!
Locaties Sing-in:
Vrijdag 28 maart: GKV Rijnsburg, Katwijkerweg 1a, 2231 SE Rijnsburg
Zaterdag 29 maart: Herengrachtkerk, Herengracht 68, 2312 LE Leiden
zaterdag 1 maart 2014
Philadelphia feitjes
Wij gaan dus in juli naar Philadelphia, maar wat voor een stad is dat nou? Bij dezen een korte kennismaking met de stad.
Philadelphia ligt in de staat Pennsylvania, die vernoemt is naar William Penn die in 1681 dit stuk land kreeg van de Britse koning, nadat het was veroverd op de Zweden en Nederlanders die zich er gestetteld hadden. Penn heeft toen de perfecte stad ontworpen: Philadelphia, maar is overleden nog voordat het was gebouwd. De stad is er toch gekomen en ligt ongeveer tussen New York en Washington DC in.
Dit is natuurlijk allemaal leuk en aardig, maar helaas niet het enige wat er over Philadelphia te zeggen valt. In Philadelphia leeft ongeveer een vijfde van de mensen onder de armoede grens en dit treft vooral de gezinnen. Van alle kinderen tot 18 jaar leeft een derde in armoede. Het zijn deze kinderen die we met het kamp willen bereiken, die we een hart onder de riem willen steken en die we willen stimuleren om hun talenten te ontwikkelen. Uiteindelijk wagen we de grote oversteek over de oceaan niet voor alle toeristische hoogtepunten, maar voor hen, en hopen we samen met hen op een fantastische zomer in deze mooie stad!
Philadelphia ligt in de staat Pennsylvania, die vernoemt is naar William Penn die in 1681 dit stuk land kreeg van de Britse koning, nadat het was veroverd op de Zweden en Nederlanders die zich er gestetteld hadden. Penn heeft toen de perfecte stad ontworpen: Philadelphia, maar is overleden nog voordat het was gebouwd. De stad is er toch gekomen en ligt ongeveer tussen New York en Washington DC in.
In de Amerikaanse geschiedenis heeft Philadelphia een grote rol gespeeld, zoals iedereen die de film National Treasure heeft gezien weet. Het is namelijk de stad waar de Amerikaanse onafhankelijkheidsverklaring en constitutie zijn getekend en zoals het ware Amerikanen betaamt, wordt dit niet onder stoelen of banken geschoven, maar wordt dit begin van de democratie der democratieën in ere gehouden en als toeristische trekpleister gepromoot. Plaatsen die in Philadelphia onder anderen te vinden zijn, zijn de Independence Hall, waar de onafhankelijkheidsverklaring werd aangenomen en later de constitutie is getekend; de Liberty Bell, de klok die geluid heeft om mensen samen te roepen toen de onafhankelijkheidsverklaring werd voorgelezen; het graf van Benjamin Franklin, een van de Founding Fathers van de Verenigde Staten; en het huis van Betsy Ross, die de eerste Amerikaanse vlag heeft gemaakt (ja, echt!).
Philadelphia is daarnaast nog bekend van andere dingen, zoals de Rocky Steps, de trappen voor het Art Museum waar een van de meest bekende scènes uit de film Rocky zich afspeelt, en Philly Cheese Steak, omdat je als goede Amerikaanse stad natuurlijk wel je eigen fast food moet hebben.
vrijdag 21 februari 2014
Even voorstellen... (1/12)
Om een beetje een beeld te geven van het team, zullen wij ons op deze blog om de beurt een keer kort voorstellen. Aan mij de eer om te beginnen :)
Ik ben Coosje. Sinds september ben ik, na een jaar in België te hebben gestudeerd, weer terug in Leiden waar ik aan mijn Master ben begonnen. Voor ik terug naar Leiden ben gekomen ben ik afgelopen zomer een maand naar Amerika geweest. Ik heb daar na mijn middelbare school een jaar high school gedaan en ik riep al 5 jaar dat ik nog een keer terug zou gaan om mijn gastgezin weer te bezoeken, dus heb ik eindelijk de knoop doorgehakt, al mijn spaarcentjes bij elkaar geraapt en een ticket terug naar West Virginia geboekt. Nu is West Virginia niet de meest spannende plek in de VS. John Denver zingt er heel mooi over in zijn 'Country Roads', maar veel meer dan de country roads is er ook niet, dus heb ik de kaart er eens bij gepakt opzoek naar een leuke stad op bereisbare afstand. Washington DC was ik al eens geweest en New York leek me zo groot om in m'n eentje in rond te (ver)dwalen, maar precies daartussen ligt Philadelphia: niet te groot, genoeg te zien en in een dag te bereiken. Perfect dus om een paar daagjes de toerist uit te hangen. En toen bleek dat een vriend van me daar wel iemand kende en hij bracht me in contact met Jonathan, dominee van de Grace and Peace Community Church, die gelijk zo enthousiast was over mijn komst dat ik geen moment meer heb getwijfeld. Ik ging naar Philadelphia.
Mijn 'paar daagjes de toerist uithangen' waren zo leuk dat het een week werd. Ik werd super gastvrij ontvangen. Jonathan regelde een slaapplek voor me bij 3 meiden in huis, die zorgden dat het me aan niets ontbrak en me meenamen naar markten, musea, leuke restaurantjes, de minigolf baan en natuurlijk naar Grace and Peace, een missionaire kerk in een van de armere buurten van Philadelphia. De gastvrijheid van iedereen daar was fantastisch en de liefde waarmee zij zich inzetten voor de mensen uit de buurt ontzettend inspirerend. Als ik terugdenk aan Philly, denk ik niet aan alle historische hoogte punten die ik heb bezocht, maar aan de mensen die mij er een fantastische tijd hebben bezorgd. Ik werd ook meegenomen naar het zomerkamp voor kinderen uit de buurt en kreeg de verhalen te horen van de kinderen die naar het kamp toe kwamen. Het was ontzettend mooi om te zien dat zij zich daar lekker konden ontspannen, gewoon konden spelen en geinen met de kampleiding; dat ze op deze laagdrempelige manier leerden dat Jezus er ook voor hen wil zijn. Jonathan vertelde me dat het zijn wens was om het kamp uiteindelijk zo lang te laten duren als de zomervakantie van de kids, omdat het zoveel voor hen betekent. En ja, toen kwam bij mij het idee op om te proberen een groep Nederlandse vrijwilligers bij elkaar te krijgen om komende zomer een steentje bij te kunnen dragen, me niet helemaal realiserend hoeveel hierbij zou komen kijken, maar ook niet wetend dat het nog veel leuker en leerzamer zou zijn dan ik toen had gedacht.
Waarom ik dit doe? Om heel veel redenen. Ik vind het super fijn dat ik iets terug kan doen voor alle gastvrijheid die ik vorige zomer heb ontvangen. Ik wil ontzettend graag terug naar Philadelphia, omdat het een geweldige stad is. Ik vind het gewoon heel erg leuk om dit allemaal te organiseren. Ik wil dat ook anderen de kans krijgen om Philadelphia, Grace and Peace en alle mensen daar te leren kennen. Maar ik doe dit vooral omdat ik niet geloof in toeval. Ik geloof dat ik met een reden in Philadelphia was en dat ik deze kans om Christus liefde te delen niet zomaar voorbij mag laten gaan.
Ik ben Coosje. Sinds september ben ik, na een jaar in België te hebben gestudeerd, weer terug in Leiden waar ik aan mijn Master ben begonnen. Voor ik terug naar Leiden ben gekomen ben ik afgelopen zomer een maand naar Amerika geweest. Ik heb daar na mijn middelbare school een jaar high school gedaan en ik riep al 5 jaar dat ik nog een keer terug zou gaan om mijn gastgezin weer te bezoeken, dus heb ik eindelijk de knoop doorgehakt, al mijn spaarcentjes bij elkaar geraapt en een ticket terug naar West Virginia geboekt. Nu is West Virginia niet de meest spannende plek in de VS. John Denver zingt er heel mooi over in zijn 'Country Roads', maar veel meer dan de country roads is er ook niet, dus heb ik de kaart er eens bij gepakt opzoek naar een leuke stad op bereisbare afstand. Washington DC was ik al eens geweest en New York leek me zo groot om in m'n eentje in rond te (ver)dwalen, maar precies daartussen ligt Philadelphia: niet te groot, genoeg te zien en in een dag te bereiken. Perfect dus om een paar daagjes de toerist uit te hangen. En toen bleek dat een vriend van me daar wel iemand kende en hij bracht me in contact met Jonathan, dominee van de Grace and Peace Community Church, die gelijk zo enthousiast was over mijn komst dat ik geen moment meer heb getwijfeld. Ik ging naar Philadelphia.
Mijn 'paar daagjes de toerist uithangen' waren zo leuk dat het een week werd. Ik werd super gastvrij ontvangen. Jonathan regelde een slaapplek voor me bij 3 meiden in huis, die zorgden dat het me aan niets ontbrak en me meenamen naar markten, musea, leuke restaurantjes, de minigolf baan en natuurlijk naar Grace and Peace, een missionaire kerk in een van de armere buurten van Philadelphia. De gastvrijheid van iedereen daar was fantastisch en de liefde waarmee zij zich inzetten voor de mensen uit de buurt ontzettend inspirerend. Als ik terugdenk aan Philly, denk ik niet aan alle historische hoogte punten die ik heb bezocht, maar aan de mensen die mij er een fantastische tijd hebben bezorgd. Ik werd ook meegenomen naar het zomerkamp voor kinderen uit de buurt en kreeg de verhalen te horen van de kinderen die naar het kamp toe kwamen. Het was ontzettend mooi om te zien dat zij zich daar lekker konden ontspannen, gewoon konden spelen en geinen met de kampleiding; dat ze op deze laagdrempelige manier leerden dat Jezus er ook voor hen wil zijn. Jonathan vertelde me dat het zijn wens was om het kamp uiteindelijk zo lang te laten duren als de zomervakantie van de kids, omdat het zoveel voor hen betekent. En ja, toen kwam bij mij het idee op om te proberen een groep Nederlandse vrijwilligers bij elkaar te krijgen om komende zomer een steentje bij te kunnen dragen, me niet helemaal realiserend hoeveel hierbij zou komen kijken, maar ook niet wetend dat het nog veel leuker en leerzamer zou zijn dan ik toen had gedacht.
Waarom ik dit doe? Om heel veel redenen. Ik vind het super fijn dat ik iets terug kan doen voor alle gastvrijheid die ik vorige zomer heb ontvangen. Ik wil ontzettend graag terug naar Philadelphia, omdat het een geweldige stad is. Ik vind het gewoon heel erg leuk om dit allemaal te organiseren. Ik wil dat ook anderen de kans krijgen om Philadelphia, Grace and Peace en alle mensen daar te leren kennen. Maar ik doe dit vooral omdat ik niet geloof in toeval. Ik geloof dat ik met een reden in Philadelphia was en dat ik deze kans om Christus liefde te delen niet zomaar voorbij mag laten gaan.
woensdag 12 februari 2014
Eerste kennismaking
Afgelopen maandag hebben we als team de eerste kennismakingsavond gehad. Als we straks drie weken met elkaar naar Amerika gaan is het namelijk wel zo leuk als we een beetje van elkaar weten wat we aan elkaar hebben. Nu is het super leuk dat we met z'n elven zullen gaan, maar met zo'n grote groep is het wel lastig een datum te vinden waarop iedereen kan en na het rondsturen van een datumprikker werd al snel duidelijk dat dat ook deze keer niet zou lukken. Gelukkig kon het grootste deel van de groep wel en hebben we uiteindelijk met z'n achten een gezellige avond gehad. Onder het genot van en kopje thee (het blijft een meidengroep) hebben we eerst een rondje kennis gemaakt aan de hand van vragen als 'Wat zou je doen als je 1 miljoen zou winnen' en 'Wie neem je mee als je een weekje weg voor twee zou winnen' en daarna hebben we onze favoriete Bijbelteksten gedeeld, waarbij heel wat mooie teksten langs kwamen. De tweede helft van de avond hebben we gebrainstormd over mogelijke acties om geld binnen te halen. Dit werkte zo goed dat er zelfs al een paar actieplannen uitgerold zijn en we aan de slag kunnen met het organiseren van onder anderen een sing-in. Er zijn ideeën genoeg, dus we kunnen voorlopig vooruit! Al met al was het een erg geslaagde avond en is de basis gelegd voor het leukste Philadelphiateam evah!
zaterdag 1 februari 2014
Bedelbrieven
Als je met een groep van 11 meiden naar de VS wilt is dat natuurlijk niet gratis, integendeel. De factuur voor de vliegtickets is iets wat ik alleen maar kan lezen met mijn handen voor mijn ogen, stiekem tussen mijn vingers doorkijkend. Als arme student bent ik niet echt aan zulke bedragen gewend. Gelukkig mag ik het totaal delen door 11, wat het een beetje dragelijker maakt. Maar het blijft veel. Opzoek naar geld dus. Nu blijken er fondsen te bestaan voor 'christelijk sociale doeleinde' en 'ondersteuning van het protestantisme', waar ons project misschien wel voor in aanmerking zou kunnen komen. De afgelopen week ben ik dus bezig geweest documenten op te stellen, formulieren in te vullen en aanbevelingsbrieven aan te vragen, die zelfs het meest verstokte fondsbestuur moeten kunnen overtuigen van onze grote nood en hen bereidwillig een mooi bedrag over de tafel laten schuiven. Nu maakt het feit dat we geen stichting zijn het een beetje moeilijker, maar in het kader van 'niet geschoten altijd mis' is gister toch een dikke envelop op de brievenbus gegaan. Precies om 5 voor 6, omdat zulke dingen toch altijd last minute werk worden, hoe vroeg je er ook aan begint. Nu is het dus afwachten. Spannend hoor!
donderdag 30 januari 2014
Klaar voor de start...
Na maanden van voorbereiding is het eindelijk zover: het team is compleet en de tickets gereserveerd. Wij gaan komende zomer 3 weken naar Philadelphia! We gaan daar de Grace and Peace Community Chruch helpen met de zomerschool die zij organiseren voor kinderen uit de buurt. Veel van de kinderen komen uit een moeilijke thuissituatie en kunnen wel een leuke zomer gebruiken. Hier zetten wij ons graag voor in! En daarnaast vinden we het natuurlijk stiekem heel leuk om hiervoor naar de Verenigde Staten te mogen: 'land of the free' en 'home of the brave'. We zullen het zien. Maar voor het zover is moet er nog heel wat gebeuren: sponsoracties organiseren, reisdocumenten regelen, elkaar als team leren kennen, enzovoort. We zullen ons niet hoeven te vervelen!
Abonneren op:
Posts (Atom)